บทที่ 7 ตอนที่ 7

“พี่บรูซ...”

หล่อนเรียกเขา... ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขาไม่เข้าใจความหมายหรอกว่าหล่อนต้องการให้เขาหยุดหรือเดินหน้าต่อไป แต่เขาน่ะสิ... ได้สติขึ้นมาทันทีกับเสียงเรียกเบาๆ นั้น

เขาต้องหยุด!

บรูซผละออกห่างจากกายสาวราวกับเจ้าหล่อนคือกองไฟ จากนั้นก็ถอยหลังออกห่างด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด มือหนา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ